toegankelijkheid Amsterdam is níet makkelijk toegankelijk voor rolstoelers of slecht ter been zijnden. Straten en trottoirs zijn vaak slecht en oneffen. Ontbrekende stenen en rechtop staande tegels zijn niet ongewoon, net als de dwars geplaatste fietsen die de hele loopruimte beslaan. De voornamelijk smalle trottoirs en soms erg steile bruggen maken het er niet makkelijker op. En dan nog de troep en hondepoep. Door herprofileringen verdwijnen de voor blinden en slechtzienden zo uiterst belangrijke stoepranden als oriëntatiepunt (denk maar aan naastgelegen fietspad en autorijweg) uit het straatbeeld van zowel het centrum als andere stadsdelen zoals Oost-Watergraafsmeer. Er zijn altijd wel delen in het centrum opengebroken, vooral tijdens het toeristen seizoen. En net als in vrijwel de rest van Nederland worden bij afzettingen voor wegversperringen de behoeften voor voetgangers en minderrvaliden altijd buiten beschouwing gelaten. Wanneer er een herinrichting plaatsvindt, wil dat niet zeggen dat dit positief voor de mindervaliden uitvalt. Zo zijn de meeste winkels in de Leidsestraat na de laatste herinrichting niet bereikbaar voor rolstoelen: het straatniveau is iets lager gelegd, waardoor er meer en hogere drempels voor de winkels zijn ontstaan.

 

designmaker

het Damplein Na enkele vergeefse en kostbare pogingen zijn er in 2001 nieuwe Portugese natuurstenen keitjes op de Dam gekomen als plaveisel voor het Damplein. De keitjes zijn enigszins bol van vorm en de voegen zijn erg diep. Dit om de middeleeuwse monumentaliteit tot uitdrukking te laten komen. Alleen voor de wegen en fietspaden zijn de keitjes vlak geslepen. Voor rolstoelers, slecht ter been zijnden, kinderwagens en hoge hakken is dit nationale plein echter vrijwel onbegaanbaar. Zelfs fietsers stuiteren zowat van het zadel. Zowel de fietsersbond als de gehandicapten hebben hun zegje mogen doen, maar er is helaas niets mee gedaan: de ambtenarij Dienst Binnenstad staat ver weg van de Damplein-gebruiker. Na verschillende klachten en acties wil de gemeente nu voor 2004 een begaanbare strook neerleggen voor blinden en rolstoelers. Echter . . . voelen is geloven. Het zou goed zijn voor de samenleving als de verantwoordelijke personen van dit Dam-fiasco niet meer betrokken worden bij dergelijke projecten.

Damkeitjes

 

		rolstoeltram
	Job Cohen Esther Vergeer	Vanaf mei 2003 rijdt er in Amsterdam een rolstoeltram genaamd Red Crosser. De opening werd op 3 mei verricht door burgemeester Job Cohen en olympisch kampioene rolstoeltennis Esther Vergeer. De tram is een project van het Rode Kruis en heeft een lift en een invalidentoilet. Hij neemt een toeristische route en is bedoeld voor groepen lichamelijk en/of geestelijk gehandicapten. Een (rond)rit kost 15 euro en de tram is duidelijk bedoeld voor de groeptoerist van buiten Amsterdam en niet voor de mindervalide Amsterdammer of individuele gebruiker.	lift

 

	gehandicaptendag op het Damplein
		In het kader van het Europese Jaar van mensen met een handicap trok de Karavaan 2003 manifestatie in september door Europa waarbij aandacht wordt gevraagd voor mensen met een handicap. Burgemeester van Amsterdam Job Cohen verrichtte (als voorzitter van het comité Europese jaar van mensen met een handicap) de opening van de Nederlandse toer op 8 september op het Damplein te Amsterdam plaats. Uitgerekend op een plek die erom bekend staat zeer rolstoel-onvriendelijk te zijn.

Een levensgrote wip moest het gelijk=gelijk uitbeelden. Ironisch genoeg. Want om het plein die dag toch enigszins toegankelijk te maken voor rolstoelers, waren er tijdelijk een aantal brede rubber stroken neergelegd over de recente bestrating van middeleeuws-ogende en -aanvoelende keitjes en over de diepe voegen ertussen. Mooi is anders, vriendelijk ook. Eindelijk kon ook burgemeester Cohen met zijn partner (in een rolstoel) het bekendste plein van Nederland betreden, al was het maar voor een enkele dag.

terug naar vervoer naar boven ©keitje