|
de Pijn van Stadsvernieuwing
Eind 1960 wil de gemeente Amsterdam de Jordaan helemaal
platgooien en volbouwen met nieuwbouw. Dit wordt met veel
moeite tegengehouden en vanaf 1972 zijn dan ook de Jordaanse
karakteristieke straatjes behouden. De niet al te vervallen pandjes
worden gered en indien nodig aan de buitenkant voorzien van
steunbalken in afwachting op een grondige renovatie;
veel funderingen blijken niet voldoende geschikt voor de onderliggende veengrond.
De gaten in de gevelrij worden deels opgevuld met herbouwing in de originele stijl en
deels met nieuwbouw, soms schreeuwend provocerend. Dit laatste zal in de buitensteden
mogelijk niet misstaan, in een historische volkswijk echter doet zoiets pijn aan de ogen en leidt het
om verkeerde redenen af van de zo typerende chaotisch-ogende doch harmonische gevelrijen.
En nog steeds gaan er pandjes en panden tegen de vlakte, met vergunning of per ongeluk.
In de plaats verrijst dan maar al te vaak de goedkope plak- en punaisebouw en hele straten zijn
dan ook helemaal van karakter veranderd.
Niet alleen vanwege de bebouwing maar ook door het verdwijnen van de kleine winkels en bedrijfjes.
Hierin huisvestigen zich nu levenloze galeries en antiekwinkels.
Wat is er verloren gegaan en
wat is er voor in de plaats gekomen
in de afgelopen 25 jaar?
|
|
