bestuur binnenstad Of het een goede keuze is geweest of niet, de stad is eind vorige eeuw opgesplitst in een aantal stadsdelen, maar al ruim tien jaar worden de Groot Stedelijke Zaken geregeld en afgehandeld door het, door de burgers van Groot Amsterdam gekozen, Stadsbestuur (van Groot Amsterdam). Pas in 2002 komt er een aparte Deelraad Binnenstad van Amsterdam. Bij het opzetten van de deelraden is het er niet van gekomen om dit laatste stadsdeel vroeger in het leven te roepen, dit onder andere door de oprichting en het weer ter ziele gaan van de Stadsprovincie. De Binnenstad (alles binnen de Singelgracht, niet te verwarren met het Singel welke gracht midden in de binnenstad ligt) werd tot mei 2002 bestuurd door pakweg drie wethouders en de burgemeester van het gemeentebestuur van Groot Amsterdam die, naast hun eigenlijke grootstedelijke verantwoordelijkheden (men is per slot van rekening daarvoor door de bewoners van Gróót Amsterdam gekozen), slechts één uurtje per week samenkwamen om over de Binnenstad te vergaderen. dienst binnenstad In 1996 werd als uitvoerende funktie de gemeentelijke Dienst Binnenstad Amsterdam in het leven geroepen. Deze dienst is intussen, met de installatie van het Stadsdeel Centrum, opgegaan in de ambtelijke organisatie. De sector Openbare Ruimte verdeelt de Binnenstad in vier rayons waarin bewoners en ondernemers via enkele zogenoemde beheergroepen hun opmerkingen en ideëen kunnen geven. Het zogenaamde nieuwe stadsdeel met haar duizend ambtenaren, genoemd Dienst Binnenstad, was er dus al, maar deze werden (onvoldoende?) aangestuurd door slechts drie deeltijd-wethouders. Wat er met dit nieuwe stadsdeel uiteindelijk bij gaat komen is een aantal gekozen volksvertegenwoordigers genaamd deelraadsleden met hun helpers. Zowel de voor- als de tegenstanders zijn het er over eens dat de huidige aansturing voor verbetering vatbaar is. beheergroepen Zo'n zes keer per jaar wisselden bewoners en stadsdeelambtenaren met elkaar van gedachten over de openbare ruimte in stadsdeel Amsterdam-Centrum. Na een optimistisch begin kwam dit communicatie-initiatief op zijn return: gefrustreerde bewoners voelden zich niet serieus genomen vanwege het uitblijven van resultaten op hun inbreng en geirriteerde ambtenaren vonden de bewoners maar lastig. Maar het was in ieder geval een informatiekanaal. Nu is dit "overleg" de afgelopen paar jaren voor de Jordaan afgebouwd tot eenmaal in 2004, terwijl op de website van deelraad Amsterdam-Centrum de beheergroep Jordaan niet eens meer genoemd wordt. Ook de andere beheergroepen verdwijnen langzaam in het niets. De vraag aan het Stadsdeelbestuur is nu: hoe moeten wij burgers na 2004 met u communiceren over onze Openbare Ruimte? Moet de burger nu maar bij elke bestuurder en ambtenaar gaan slijmen om stiekem achter de rug van anderen zijn/haar (eigen)belang proberen te verwezenlijken? Inspraakavonden alleen zijn niet geschikt om meer gedetailleerd in te gaan op de inrichting van de Openbare Ruimte, en zo ook bij het wijzigingen van bestaande situaties. stadsdeelbestuur De gemeenteraad van Amsterdam heeft begin 2001 in meerderheid ingestemd met het instellen van een deelraad binnenstad, in te voeren in 2002. Zie de verkiezingsprogramma's 1998-2000 van de politieke partijen over de instelling van een eigen deelraad voor de binnenstad. Enkele burgers daarentegen vonden het geen goed idee (zie tegen) en vroegen een referendum aan, wat op 25 april 2001 plaatsvond. De burgers van Amsterdam hebben echter weinig op met referenda, vooral als men de deur uitmoet om slechts voor één onderwerp te stemmen. De opkomst was dan ook slechts 22 procent. Het benodigde aantal van 132.485 tegenstemmers werd niet gehaald: er waren er 110.213 (87% van de stemmers) en dus het instellen van een deelraad Binnenstad staat te gebeuren. De binnenstadbewoners die in wijken wonen met extreme overlast (junkies, straatprostitutie, criminaliteit, maffia) zoals de Wallen blijken veelal vóór een deelraad te hebben gestemd. Bij beide partijen zijn er die geheel tegen het fenomeen deelraden zijn, waarvan de een redeneert: dus óók tegen déze, terwijl de ander zegt: áls ze er zijn, dan ook allemáál.

vóór stadsdeelraad Binnenstad Vóór is de huidige burgemeester Job Cohen; hij de invoering van de deelraad Binnenstad als de vervolmaking van het systeem van de stadsdelen. Wallenbewoner en communicatie-adviseur Laurens Slot zegt in Het Parool dat de teneergang van de Wallen te wijten is aan het gemis van controle op de betreffende ambtenaren en dat de belangen worden gediend van de eigenaren van pretpark Amsterdam. Volgens Luud Schimmelpennink zou een eigen stadsdeel het debacle van de middeleeuwse stad bij de NZ Kolk en de parkeerplaatsen in beschermde binnentuinen hebben kunnen voorkomen. Het comite Gelijke Rechten voor de Binnenstad stelt dat een stadsdeel goedkoop en efficient is: 'de invoering van de stadsdelen heeft miljoenen aan bureaucratie bespaard' Met als redenen aanvoerend: De taken van burgemeester en stadsdeelvoorzitter zijn duidelijk en tot in details omschreven. De ambtelijke laag moet verbeterd en gecontroleerd worden door er een extra bestuurlijke laag tussen voegen en investeren in goede kwaliteit wethouders en deelraadsleden. De gewone burger en kleine ondernemer komen niet aan bod met hun gewone dagelijkse en kleinschalige ongemakken zoals in de scholen en onderwijs, reiniging, straat en stoeptegels, overlast van oa de horeca. Wat er nog niet is is de controle en aandacht die bij een democratisch bestuur horen. Bij een deelraad kan men bij onvolkomenheden in planning danwel uitvoering van een dienst de verantwoordelijke wethouder aanspreken. De aandacht van een wethouder van het College van B&W zal, of ie nou wil of niet, toch meer bij de grootschalige projekten liggen. Wanneer zich een grootstedelijk probleem aankondigt (GVB, Taxi) staan de stadsdeelraadsperikelen op een laag pitje en zal er méér worden gesteund op haar ambtenarendiensten dan goed is voor de binnenstadbewoners, vooral in vergelijking met de omliggende stadsdelen. Door grote uitgaven die eigenlijk onder de noemer Grootstedelijke Projekten behoren te vallen (zoals het de zoveelste keer herinrichten van de Dam) is er te weinig geld en mankracht voor kleinere projekten die vooral de eigen bewoners van de binnenstad aangaan. Naast de vele goede dingen zoals gesubsidieerde aanleg van geveltuintjes kunnen bepaalde zaken een zeer lang of ongewoon beloop hebben, zoals het hondenpoep projekt en de plantenbakken in de Jordaan. En in het indammen van de explosieve groei van bouwketen en containers is de dienst niet geïnteresseerd.

tégen stadsdeelraad Binnenstad Tegen zijn de ex-burgemeesters Ed van Thijn, hij heeft het deelraden systeem opgezet, en Schelto Patijn die zijn wens (geen gekozen burgemeester) heeft kunnen bewerkstelligen, zeer tegen de zin van de raad. Geert Mak, die bang is dat er een Wassenaar aan de grachtengordel zal ontstaan, heeft zich als een mak schaap voor de wagen van een aantal zogenaamde Notabelen, zogenoemde VIPS en zogeheten Bekende Nederlanders laten spannen. Helaas zijn hun reklame spotjes op at5 bedroevend en hebben geen andere inhoud dan dat het Uitgaanscentrum van alle Amsterdammers is om gezallig uit bezig te zijn. De machtige horeca en de goedgebekte entertainment industrie zijn sterk aanwezig bij de tegenstanders van een eigen deelraad. Bij de discussies op de lokale tv zijn zij de betere praters met de mindere argumenten. En natuurlijk de uit Groot Amsterdam komende bezoekers van culturele, party en anderszins-uitings die het vertier liever in andermans stadsdeelraad willen laten afspelen. Met als redenen aanvoerend: Een extra politieke en bureaucratische laag leidt enkel meer tot vertragingen en veel lokaal geneuzel. Dit past niet bij onze nationale en internationale allure. Het verschil van taken tussen burgemeester en stadsdeelvoorzitter is helemaal niet goed omschreven. De ambtelijke laag voor de binnenstad is sterk vooruitgegaan in vergelijking met 10 jaar geleden en de binnenstad wordt nu goed bestuurd. Het aansturen is wel voor verbetering vatbaar en wel door te investeren in goede managers van de bestaande ambtelijke dienst. De binnenstad heeft gewoon teveel grootstedelijke zaken om een deelraad in te stellen. Er is niet voldoende kwaliteit aan bestuurders dat voor een minder salaris dan in het bedrijfsleven, de Deelraad Binnenstad wil besturen; de spoeling is al erg dun door het Centrale Stadsbestuur en de veelheid van Deelraden. En het: de Amsterdams Binnenstad is van ons allemaal.

met de pers als doelgroep   ambtenaarszit

verkiezingen Op 6 maart 2002 zijn de verkiezingen gehouden voor de eerste stadsdeelraad Binnenstad. Tegelijkertijd werd er gestemd voor de andere stadsdeelraden, voor de Centrale Stad Amsterdam alsmede voor andere nederlandse gemeenten. Er brak dan ook een hele stroom reklame-uitingen en zgn ludieke akties los vlak voor deze verkiezingen. Zo gingen een aantal prominente D66-ers symbolisch de Elandsgracht uitgraven, samen met de Vereniging Vrienden van de Binnenstad VVAB. In deze verkiezingsperiode waren via de officiële website van Amsterdam van vrijwel alle stadsdelen de kandidatenlijsten online te bekijken met vaak veel aanvullende informatie en de site www.amsterdam.nl is dan ook vaak geroemd. Maar helaas, niet voor stadsdeel Binnenstad. Op de website van dit kersverse stadsdeel stond weinig meer gemeentelijke verkiezingsinfo online dan: "Binnenstadbewoners kunnen op 6 maart tussen 7.30 en 21.00 uur stemmen voor zowel de gemeenteraad als voor de nieuwe stadsdeelraad Amsterdam-Centrum.." en: "..voor inzage in de partijprogramma’s voor de deelraadverkiezingen, kunt u vanaf half februari terecht bij het Voorlichtingscentrum in het stadhuis". Kiezen van de volksvertegenwoordigers voor de eerste Deelraad Amsterdam-Centrum (zoals deze nu blijkbaar genoemd wordt) moest dus letterlijk ín het stemlokaal gebeuren.

uitgraven Elandsgracht, klik voor meer . . .

en nu De Deelraad Binnenstad heeft nu een eigen, vernieuwde website die er duidelijk en verzorgd uitziet. Het eerdere binnenstad is omgezet naar centrum. Financieel gezien is het echter een debacle. Niet alleen draait Den Haag de subsidiekraan vrijwel dicht, ook het nieuwe stadsdeel Binnenstad krijgt veel minder geld van de Centrale Stad dan het nodig heeft. Dat terwijl zowel het nieuwe Grachtenprofiel (in den beginne noodzakelijk geacht ten behoeve van onze nationale en internationale uitstraling) als het forse achterstallig onderhoud aan het monumentale centrum geheel voor rekening gaat komen van de bewoners en bedrijven van de binnenstad. En nu wil de Centrale Stad ook nog de broodnodige nieuwbouw voor de uitgeleefde Amsterdamse Centrale bibliotheek aan de Prinsengracht op de lange baan schuiven. Dit ten voordele van een verbouwing van het Stedelijk museum, wat volgens de verantwoordelijken "een nationale funktie heeft" ! Het is nu de taak van zowel de bestuurders van de Deelraad als van de Centrale Stad om de eerder gedane beloften waar te maken: Zal de Binnenstad eindelijk een bibliotheek krijgen waar we trots op kunnen zijn? Zal het statige nieuwe Grachtenprofiel inderdaad de hele binnenstad gaan bestrijken? Zullen wel alle 70-er jaren plastic lampenhouders in de binnenstad vervangen worden? Hoe zullen de verenigingen en diensten ten behoud van 't Amsterdams Erfgoed gedijen onder deze organisatie-verandering? De praktijk zal duidelijk laten zien of deze bestuurders geschikt bleken voor hun taak of niet. Geen excuses mogelijk. Feit is dat nu elke stadsdeel zelf haar eigen boom-, bouw-, plan- en milieudeskundigen bekostigt, naast de nodige juridische raadgevers, waarbij de spoeling wat betreft deskundigheid dun is. Men verzint eigen straatmeubilair, tot aan prullebakken en parkeermeters toe. Elk stadsdeel vindt haar eigen wiel uit en lering trekken uit miskleunen is er niet bij. Verder wil elk stadsdeel haar nieuw en eigentijds grotesk paleis. Gekissebis, vriendjespolitiek en belangenverstrengelingen zijn stadsdeelbestuurders en -raden niet vreemd, zoals recent in Zuidoost.

informatie Al jaren is de bezorging van de twee gratis Amsterdamse huis-aan-huis weekbladen de Echo en het Amsterdams Stadsblad een probleem: in een groot aantal gebieden wordt de een wel bezorgd maar de ander niet, of omgekeerd. Bijvoorbeeld in noord-Jordaan wordt de Echo wel bezorgd, maar het Amsterdams Stadsblad niet, en dat sinds mei 1999. Enige tijd geleden zijn er voor deze laatste zgn afhaalpunten opgericht waar geïnteresseerden dit (toch zeer lezenswaardige) weekblad kunnen halen, met een helaas niet altijd goede bevoorrading. Hierdoor komen de in het weekblad geplaatste gemeentelijke publicaties al twee jaar lang slechts maar bij een deel van de burgers terecht. Dat omwonenden zo niet in de gelegenheid worden gesteld om eventueel bezwaar te maken tegen bepaalde aktiviteiten in hun buurt plaatsvinden is niet voldoende reden om over te gaan op andere vorm van publiceren bv in de vorm van bewonersbrieven, totdat duidelijk gebleken is dat deze gemeentelijke informatie de Amsterdammer werkelijk bereikt. Hoewel, Hoofd Communicatie Dienst Binnenstad: "De gemeente is niet de uitgever, noch de distributeur, slechts adverteerder. Wel proberen wij onze invloed als grote adverteerder maximaal te benutten om bij de uitgever een betere bezorging af te dwingen. (..) Het is niet gebruikelijk vergunningaanvragen te melden door middel van bewonersbrieven. De slechte bezorging van het stadsblad is voor ons wel aanleiding om deze procedure nog eens zorgvuldig te heroverwegen." (begin februari 2001). Dus is er misschien nog een sprankeltje hoop . . . . Behoudens een enkele vermelding op at5 en tweemaal in Het Parool worden de distributie- en bezorgproblemen nagenoeg doodgezwegen. Zowel de redaktie van het Amsterdams Stadsblad als de gemeente Amsterdam weten er van, maar het probleem schijnt onoplosbaar. Een inwoner van stadsdeel Oud-Zuid stapte in mei 1999 naar de gemeentelijke Ombudsman wegens het niet kunnen ontvangen van het Amsterdam Stadsblad. Deze stelde een onderzoek in en vond een jaar later dat de goede wil er is bij de bezorging en dat de ondertussen genomen maatregelen wel effect zouden hebben (aldus Het Parool van 21 mei 2001). Mijn vraag op usenet of anderen ook bezorgingsproblemen hadden, leverde verscheidene reakties op. Ik heb ze gebundeld en verstuurd naar beide weekblad-redakties, de gemeente Amsterdam en twee grote adverteerders. Dit in de hoop beide weekbladen ooit weer in de bus te krijgen. Voor de binnenstadbewoner staat inmiddels sinds april 2002 de gewenste informatie op het internet. Nu maar hopen dat die internetprovider goed blijft werken, want de gemeente is streng in het handhaven van haar beleid: de verantwoordelijkheid voor informatieverspreiding stopt bij het verlaten van haar buro.

naar boven volgende  pagina ©keitje ik klaag niet maar merk slechts op