Straatbeeld   van   Amsterdam
 
English version gewijzigd  09-01-2008
Keitje's Home
Nederland
Amsterdam
    ontwikkeling
    stadspaleis
    architektuur
    stadsmeubilair
 » straatbeeld
    hondenpoep
    vervoer
    toerisme
    inspraak
Jordaan
Fotoserie
Archief
hondenpoep
the complainer
 
populariteit       reclame       woonboten       loopruimte       vrijmarkt       wildplassen

 

populariteit

Amsterdam is 's-lands meest populaire stad bij zowel Nederlandse dagjesmensen als bij buitenlandse toeristen. De Nederlandse horeca en toeristenindustrie onder leiding van KvK (Kamer van Koophandel) en het amsterdam.info (eerder Amsterdam Tourist Board, vroeger genaamd het VVV-Amsterdam, voluit het zo Nederlands klinkende Vereniging voor Vreemdelingen Verkeer), vinden dat er maar niet genoeg bezoekers kunnen zijn en stimuleren daarom de ene na de andere aktiviteit om deze tot mega-formaat uit te laten groeien.

Men kan de bezoekers aan Amsterdam grofweg in enkele groepen verdelen:

  • de buitenlandse cultuur-bezoeker die aangewezen is op te dure en (vooral voor die prijs) te kleine meerdere-sterren hotelkamer. Is goed voor enkele dagen flink wat stedelijke inkomsten. Te herkennen aan de VanGogh driehoek;
  • de coffeeshop toerist, oftewel verblijvend in de (te weinig) goedkope en niet erg diefstal-veilige jeugdhotels, oftewel 's-nachts komend en de nacht erop weer teruggaand. Voornamelijk zijn energie en geld spenderend aan bier (vooral tijdens happy-hour) en softdrugs, dwaalt ie over de Wallen. Te herkennen aan de lucht en het gezwalk;
  • de dagjestoerist, slenterend langs de vele ketenwinkels (vijf H&M's in de Kalver-Nieuwstraat!) die hij thuis ook heeft, loopt wat verloren rond op de Wallen tussen de junkies en geesteszieken en is blij thuis niet in deze bedreigende chaos te wonen;
  • de dans- en party-jongere en de bezoeker van de Gay- en Travestiet scene;
  • de ex-Amsterdammer, die regelmatig terug komt om te zien wat hij mist en onder het naar huis gaan zich gelukkig prijzend niet meer opgescheept te zitten met deze immer vervuilde stad;
  • de werkman, voornamelijk uit de regio, die konstant bezig is om de stad te onderhouden, te repareren en te vernieuwen.
Naast de Amsterdammer zelf bepaalt de gast het straatbeeld en geeft deze ook de nodige multikleur aan deze historische stad.

Een greep uit de in de stad gedragen kledij

 

 

reclame

Reclame in de openbare ruimte van Amsterdam.
Sinds jaar en dag zijn de reclame-uitingen in de Amsterdamse Binnenstad voor de bewoners een bron van ergernis. Vooral het Damrak, de Rode Loper van het Centraal Station naar het Damplein, vindt men pijn doen aan de ogen door zulk een veelheid aan reclame. Het stadsdeel Centrum heeft zich voorgenomen dit aan te pakken.

Artikel 8.5 van de APV in 1994 (Algemene Plaatselijke Verordening) geldende voor heel Amsterdam is er duidelijk in:

  • 1. Het is verboden, met een bord, doek of met enig ander middel of voorwerp, of met een voertuig of vaartuig, uitsluitend of hoofdzakelijk gebruikt of bestemd voor het maken van reclame, op of aan de weg of het openbaar water reclame te maken.
  • 2. Het in het eerste lid bepaalde geldt niet, indien:
    a. artikel 8.4 inzake reclame op onroerende zaken van toepassing is;
    b. artikel 10.8 inzake het parkeren van een reclamevoertuig van toepassing is;
    c. artikel 8.9, tweede lid, inzake folders, reclamemonsters of ander reclamemateriaal van toepassing is;
    d.voor het gebruik van objecten die bij de gemeente in beheer zijn, met de gemeente over het gebruik voor reclame van die objecten een overeenkomst is aangegaan.
  • 3. Burgemeester en Wethouders kunnen van het in eerste lid gestelde verbod ontheffing verlenen.
  • 4. De ontheffing als bedoeld in het derde lid, kan worden geweigerd, indien het beoogde gebruik schade toebrengt aan de weg, gevaar oplevert voor de bruikbaarheid daarvan, dan wel een belemmering kan vormen voor het doelmatig beheer en onderhoud van de weg, of gevaar, hinder, overlast of verontreiniging kan opleveren dan wel afbreuk doet aan het uiterlijk aanzien of het gebruik van de openbare ruimte.
In iets eenvoudiger taal in januari 2008 op de website van de gemeente Amsterdam:

"Indien u reclame wilt maken op of aan de weg of het water, moet u daarvoor een ontheffing hebben van het reclameverbod. Het is namelijk verboden om reclame te maken met:
  • een bord of een doek (of een ander middel of voorwerp);
  • een voer- of vaartuig dat uitsluitend of hoofdzakelijk gebruikt wordt of bestemd is voor het maken van reclame.

Voor bepaalde andere reclame-activiteiten gelden andere regels, zoals voor reclame aan onroerende zaken, het parkeren van een reclamevoertuig , het folderen en uitdelen van reclamemateriaal onder het publiek en in het geval er met de bevoegde gemeentelijke instantie een overeenkomst is aangegaan."

Aan de andere kant creeert het stadsdeel Centrum extra inkomsten door het toestaan van grote advertenties op steigerdoeken, waarbij een deel van de opbrengst naar het stadsdeel vloeit. Een nobel streven, ware het niet dat deze duiten niet transparant naar een specifiek project gaan, maar in de grote pot terecht komen, onder andere om allerlei tekorten te dichten waaronder het afkopen van "gedupeerde ondernemers" en de bodemloze geld- en bouwput genaamd Noord-Zuidlijn.

Bekijk m'n foto-pagina over een aantal reclame uitingen
in de openbare ruimte in Amsterdam.

de rode loper
Rode Loper

 

 

woonboten

Het hele gebied van en rond Amsterdam bestond en bestaat uit veenmoeras, waardoor vervoer per boot vanaf het begin al het meest gebruikelijke was. De grachtenringen binnen de Singelgracht zijn halverwege 17e eeuw aangelegd, met het water als meest belangrijke transportmiddel. Ook de kleine handel maakte gebruik van de grachten en sloten om hun goederen aan de man te brengen en verstopte het zo belangrijke vaarwater. Daarom werd al in 1652 een regeling ingesteld die het wonen en (vooral) het op het water handel drijven verbood. Dit om vrije doorgang te houden voor de bevoorrading van de pakhuizen van rijke kooplui, indertijd ook stadsbestuurders. Daarnaast had Amsterdam drie jachthavens, voornamelijk gebruikt door de rijke kooplui.
Het fenomeen wonen op het water is in Amsterdam pas in de 2e helft van de 20e eeuw op komen zetten. In de jaren 70 zorgden tolerante en gezagsloze overheidshoudingen voor een explosieve toename van allerlei woonboten in de stad. Het botenpark in de Amsterdamse grachten is uitgegroeid van prachtige binnenvaartschepen en zeilschepen zoals in de Waals-eilandgracht, tot de tegenwoordig erg in trek zijnde goedkope onderhoudsloze betonbak met eenvoudige rechthoekige opbouw en de schark (schip met ark als opbouw). Zie ook de woonbootpagina van Jurjen Heeck.
Toen in 1993 de gemeentelijke overheid de dienst BBA (Binnenwaterbeheer Amsterdam) oprichtte, waren de woonbootbewoners al goed georganiseerd en hadden ze een legale danwel semi-legale status verkregen. BBA verdeelt haar woonboten in woonschip, woonvaartuig en woonark. De laatste wordt ook wel passend als woondoos of drijfcaravan aangeduid en hoort door zijn vorm echt niet in de Amsterdamse binnenstad thuis, tenminste volgens de Vereniging Vrienden van de Amsterdamse Binnenstad, kortweg VVAB. Bekijk ook haar dialezing.
Nu ligt bijna de helft van de 2800 woonboten in Amsterdam in de binnenstad. Behoudens de einden zijn de drie hoofdgrachten van de grachtengordel nagenoeg vrij van woonboten gehouden, een enkele uitgezonderd. Ook in de smalle grachten liggen alleen smalle bootjes, om doorvaart mogelijk te houden. De ligplaatsen op water buiten het centrum zijn minder gewild dan in de meer pittoreske binnenstadse wateren, zodat het op sommige stukken wel heel erg dringen is. Tolerante en passieve gemeentebesturen hebben de huidige situatie laten ontstaan waarbij verschillende plekken te vol zijn om aan de regel van 2 meter tussenruimte te kunnen voldoen.
Feit is dat het zicht op zowel het water als op de historische gevelrij op verschillende plaatsen ontnomen wordt door een muur van rechthoekige stacaravans. Ook door het tolereren van het verhogen en het inwisselen voor te lange boten is het zicht op de historische grachten danig verpest. Een strikter beleid hierover is op zijn minst gezegd wenselijk. De huidige stadsdeelraad wil zich hiervoor inzetten. Wat dat betekent voor de binnenstad zal de tijd duidelijk maken.

monster woonboot view Zo ontneemt sinds kort een wel erg lange wit-zwarte boot het zicht op Papeneiland vanaf het bankje op de hoek Brouwers-gracht en Korte Prinsengracht. klik voor meer details
Daar neergelegd enkel en alleen om ordinair geld te verdienen, niet eens om er in te wonen. Per maand te huur als ordinair hotel, aan Amsterdammer en bezoeker het uitzicht ontnemend op zowel Brouwersgracht als Prinsengracht.
Lees de zienswijze van de VVAB over deze boot-vervanging.


Bekijk verder m'n foto-pagina over Amsterdamse woonboten.

 

 

loopruimte

De binnenstad van Amsterdam is klein genoeg om te voet af te leggen. Het uitgebreide tram-bus-metro systeem maakt dat de gehele stad tot 's nachts 12 uur toegankelijk is voor de redelijk goed ter been zijnde voetganger (naar Amsterdam Noord minder vanwege het uitblijven van een stukje noordelijke metro).

Prachtig, ware het niet dat de openbare ruimte te kampen heeft met te weinig onderhoud, veelvuldige opbrekingen en soms belabberde planuitwerkingen en coördinatie. Daar komt nog bij het soms schokkend asociale gedrag van gebruikers van auto's, scooters, fietsers en terras- en horeca-bezoekers. Vooral wat betreft het in alle redelijkheid vrijhouden van noodzakelijke loopruimten. Samen met het nog altijd uitblijven van een stringent toegepast zero-handhavings-beleid is dit een grove schending van de leefbaarheid in deze stad voor zowel bezoekers als bewoners.

Voor voorbeelden hiervan met foto's zie mijn hindernissen.

 

 

vrijmarkt

De enige keer dat je in Nederland je spullen op straat mag zetten om te verkopen is op koninginnedag (30 april). Dit jaarlijks evenement wordt Vrijmarkt genoemd. In Amsterdam is dit in enkele jaren tijds van een levendige alle-leeftijden-vrijmarkt vervallen tot een groots luidruchtig jongeren-zuip-en-pis-festijn. Wat dat betekent voor de beroemde historisch Amsterdamse Binnenstad en haar bewoners laat zich makkelijk raden. De stroom Amsterdammers die met die dagen de stad ontvlucht is stevig stijgende. Terwijl de bestuurders slechts apathisch blijven toekijken.

Praktijkvoorbeelden zijn er te over, zoals mijn foto's van
de Amsterdamse Vrijmarkt 2001.

voor ongezouten kritiek lees Quip
voor alles geldt . . . neem de tijd.

 

 

wildplassen

Ondanks dat de gemeente Amsterdam al jaren een flink aantal openbare urineerplekken voor mannen onderhoudt genaamd krullen, heerst er een flink wildplasprobleem: vaak ziet men mannen ongegeneerd tegen een boom of muur of openlijk in de grachten urineren. Veel monumenten hebben daaronder te lijden. De laatste Plas Oorlog leverde Amsterdam een nieuwe uitvinding op: de plas-plaat, een roestvrijstaal stuk metaal dat de stenen van gebouwen moet beschermen. Helaas zijn daar de walgelijke gewoonte van het openbaar urineren zowel als de penetrerende stank ervan niet mee verdwenen.

Binnenkort meer hierover.

krul met reiger
krul



naar boven volgende  pagina
©keitje ik klaag niet maar merk slechts op