hond in de stad  festival De idee was om in april 1997 met een openbaar forum te discussiëren over oplossingen voor de drollenoverlast. De Amsterdammers werden gevraagd om van tevoren ideeën in te zenden waaruit op die dag een jury de drie besten zou kiezen. De winnaars zouden ieder f.1000,- (455 euro) krijgen ! En dan nu de winnende inzendingen: 1. Gebruik de grasstrook tussen de trambanen als plek om honden uit te laten. Volgens de jury de beste oplossing (een 'eye-opener' genoemd), alhoewel het GVB dit idee volstrekt absurd en onuitvoerbaar vond. Dat verhinderde echter niet dat degene die dit idee had ingezonden 1000 gulden won. 2. Verplichte deelname aan een hondentrainingscursus (de jury-voorzitter was tevens eigenaar van een hondentrainingsschool). 3. Het aanwijzen van sommige bestaande parkeerplaatsen als een hondenuitlaatplek, door Melkertbanen of alternatief gestraften schoon te houden. Kosten van deze komedie bedroegen rond de f.50.000,- (23.000 euro) zonder de ambtenarenuurtjes. De burgers die al hun tijd en energie hadden gestoken om serieuze oplossingen te bedenken waren zeer teleurgesteld toen bleek dat het niet de bedoeling was een werkbare oplossing te vinden voor deze toch wel tamelijk beschamende overlast, vooral voor een Europese hoofdstad. Kijk eens naar het verslag van een van de serieuze inzenders. Had ik geweten dat het om een komedie ging, dan had ik mijn (wie weet hoge ogen gooiende) absurde oplossing zéker ingestuurd:   ' Nieuw milieuvriendelijk Hollands culinair hoogstandje:     het bijeenrapen van de hondedrollen, beetje frituren     en dan als fricandrollen verkopen op de Dam.' En je kunt er ook een geurige opspeld-corsage van maken. Er is een gezegde (als dit nog niet zo is, dan vanaf nu):     ' Die in poep huizen . . . zullen het zelf niet ruiken.'

bezemen     een van de oplossingen     op het festival

ook dienders laten hun paardepoep al op de stoep

wetgeving Per 4 december 1997 geldt wat betreft hondenpoep voor de binnenstad (de andere stadsdelen hebben ieder hun eigen regels) onderstaande regels volgens artikel 11 van de APV Algemene Plaatselijke Verordening: 1.   Er geldt een algeheel opruimgebod voor hondenpoep. 2. De hondenpoep moet onmiddelijk worden opgeruimd en gedeponeerd in een afvalbak of in de vuilnisbak thuis. 3. De hond mag niet loslopen in de openbare ruimte van de binnenstad. 4. Tijdens het uitlaten van de hond moet de hond duidelijk zichtbaar aan de hals de penning dragen die voor die hond op grond van de Verordening hondenbelasting is verstrekt. 5. Honden mogen niet op een voor kinderen bestemde openbare speelplaats of speelweide komen. 6. Bij een eerste overtreding geldt een boete van f.60,-. Hierna kunnen de boetes oplopen. Op het naleven van de regels wordt toegezien door dienst Stadstoezicht / Reinigingspolitie.     Bron: Dienst Binnenstad Amsterdam Op 7 april 1998 ging de campagne van start en duurde zelfs twee hele lange weken: in die periode fleurden een aantal onduidelijke posters de Binnenstad op. Verder kreeg elke hondenbelastingbetaler een foldertje. Nergens echter werden en worden deze regels in de openbare ruimten aangekondigd, zelfs niet in de buurt van de weinige opruimapparaten of kinderspeelplekken. Let wel: Het verbod op het  kakken in de goot  geldt alléén voor de Binnenstad en níet voor de andere stadsdelen.

speel & drol

uitvoering Tijdens het 'Festival' stelden bedrijfjes hun produkten ten toon waarvan een aantal (naar eigen zeggen) succesvol in gebruik waren in Europese steden: van papieren opruimzakjes en schepjes tot eenvoudige groene metalen kastjes op voet waaruit een plastic zakje kon worden gehaald. Toch kiest onze Dienst Binnenstad voor een ander design en bedrijf . . een enkele duizenden guldens per stuk kostende luxe manshoge hondefiguur. Voorzien van niet-vandaalbestendige zonnepanelen. Voor een kwartje krijg je een doosje waarin enkele hondenbrokken en een plastic zakje, dit laatste om de faeces in de vlakbij staande prullebak te duwen. In juni 1998 zijn er als proef vier stuks her en der in de Binnenstad neergezet die, na een toespraak van de verantwoordelijke wethouder, de drollenoverlast terug moeten dringen. Echter, nog steeds is er vrijwel geen handhaving op het opruimgebod, zodat de enige gebruikers de nieuwsgierige toeristen zijn. De luxe figuren worden vrijwel niet bijgevuld en -gehouden. Na de zomer in 2002 zijn ze langzaam met stille trom verdwenen uit het Amsterdams straatbeeld. Ambtenaren van Dienst Binnenstad deelden op februari 2001 aan de (bewoners) beheergroepen van de Jordaan mee dat "reorganisatie Stadstoezicht . . . capaciteitsproblemen . . . prioriteiten . . . de laatste maanden geen handhaving op opruimen hondenpoep". En in dat laatste zal bitter weinig verandering komen.

de hondefiguur   en in de praktijk . .

kan het nog duidelijker

daarna Ieder stadsdeel heeft zijn eigen plaatselijke verorderingen om het probleem van de hondenuitwerpselen te bestrijden. Ook gebruikt elk stadsdeel zijn eigen methoden om de hondebezitter aan opruimmiddelen te helpen. En ook gebruikt elk stadsdeel zijn eigen vindingen om tenminste de substantiële faeces uit de openbare plekken te verwijderen. In het Vondelpark is een omwonenden werkgroep opgericht om het park wat meer drolvrij te krijgen. Ook stadsdeel Oud-Zuid doet wanhopige pogingen om de hondepoepplaag op grasmat en kiezelveld van het recent opgeknapte Museumplein in toom te houden. Dezelfde wethouder Guusje ter Horst vertelde in oktober 1999 op zoek te zijn naar andere lumineuze ideeën of dat er anders meer gehandhaafd zou moet worden. We krijgen toch niet wéér een     Hond in de Stad festival ? Innemend Guusje is ondertussen burgemeester van Nijmegen en laat Amsterdam zitten met een onopgelost hondenpoepprobleem en enkele idiote hondenfiguren verspreid over de stad. Guusje begon poepgoed met naar de burgers te luisteren, maar liet het daarna verder stronteigenwijs afweten. Wél moet daarbij genoemd worden dat ze zich met de invoering van het gedegen Standaard Grachtenprofiel (stijlvol, zonder Amsterdammertjes) zeer verdienstelijk heeft gemaakt. Stadsdeel Binnenstad, bewoners en bezoekers kunnen haar daarvoor dankbaar zijn. Ook de lokale tv zender at5 en het dagblad Het Parool laten het trouwens omtrent nieuwsgeving en updating van deze grootste kleine ergernis danig afweten. Afgezien van een enkel berichtje en toegelaten lezersbrief zwijgen zij als een verstopte toiletpot. Kennelijk willen deze media dergelijke onderwerpen niet graag in de mond nemen. Nu krijgen echter de Amsterdamse burgers zelf een vieze smaak in de mond en wel van zulk een subjectieve nieuwskeuze door de Amsterdams georiënteerde media. Eigenlijk zou de Amsterdammer naast haar bestuurders ook de nieuwsmedia eens schriftelijk stevig met de neus in de openbare ruimten achtergelaten faeces moeten drukken.

chariot (strijdwagen)   op het Museumplein dit is géén grap   kakpad drollendans

Voor stadsdeel Oud-Zuid is het nu menens. Het wil dat alle bezoekers van de festiviteiten op het Museumplein weer op het gras kunnen gaan zitten. Beginnend met een kort optreden van een leger Witte Drollendraaiers zijn er in oktober 2001 enkele hondenautomaten als pleinmeubilair neergezet die goedwillenden van een gratis opruimzakje voorzien. Kompleet met deponeerbak en de poep-gedragsregels erop. Er wordt gezegd dat ook het Vondelpark niet onder het nieuwe hondenpoepbeleid uit zal komen. Dit geeft hoop, de vraag is wát voor hoop. Met welke grappen en grollen zal Oud-Zuid komen aanzetten om in dat park het gekak en de drollen tegen te gaan?

Witte Drollendraaiers hondenpoepautomaat met regels en kaart

Stadsdeel Zeeburg wilde het falen van de zogenoemde blister zelf ook meemaken en plaatste in 2000 enkele hondefiguren op het KNSM-eiland waarvan er een al snel wegens malfunktioneren omgebouwd werd. Deze is letterlijk afgeslankt tot onbruikbaar straatmeubilair. Als  een monument van falen. Septemter 2001 besluit de deelraad eindelijk om eens flink te gaan beboeten en zal dit door middel van folders kenbaar gaan maken. Ook wil ze gratis poepzakjes en hulpmiddelen ter beschikking gaan stellen. Al glijdend weer bij Af.

't monument van falen

Verschillende experimenten zijn al uitgevoerd waarvan velen bij voorbaat gedoemd te mislukken. En die dan nog meerdere keren geprobeerd worden. Zo heeft het onlangs de gemeenschap van het brabantse Oirschot zestig duizend gulden gekost: hun hondenbezitters schaamden zich ervoor met een verbouwde metalen groentestomer aan een steel rond te lopen om maar niet te hoeven bukken. Om de gemeentelijke torenhoge tekorten ietwat aan te vullen stelde het Amsterdamse college in juni 2003 voor om de hondenbelasting te verdubbelen. Wat de reactie van de honden-uitlaters dan zou zijn laat zich makkelijk raden. Het voorstel ondervond veel tegenstand en de gemeenteraad ging uiteindelijk akkoord met een verhoging van een kwart.

en nu Het wachten is op een bestuurder die (voldoende) afvalbakken laat plaatsen met de opruimregels duidelijk erop en die deze óók nog eens voor lange tijd regelmatig laat handhaven. Iets wat gevraagd maar nog niet geprobeerd is. Ook het afschaffen danwel sterk verlagen van de belasting voor de (eerste) hond als tegemoetkoming kan tot een werkbaar compromis leiden. Op 24 februari 2006 stond in Het Parool 'Stadsdeel Oud-West voert als eerste stadsdeel een opruimplicht voor hondenpoep in de goot in'. Het al in 1997 ingevoerde algeheel opruimgebod voor hondenpoep in de Binnenstad blijkt dus wel meer publiciteit nodig te hebben. Dat dit algeheel opruimgebod zo weinig bekend is, is te danken aan het zoveel mogelijk geheim houden ervan; niemand maakt zich er druk om dat hierop niet wordt gecontroleerd laat staan verbaliseerd. Iedereen blij, behalve de blijvende in-de-poep-stappers.

naar boven volgende  pagina ©keitje ik klaag niet maar merk slechts op